Het verlangen om deze te bezoeken dateert uit de begindagen van mijn urbexinteresse. Deze vond ik zo mooi.
Omdat zoeken nog heel lang duurde en ik toen eigenlijk niemand in het milieu kende kwam een bezoek er niet van. Het hotel bleef wel in mijn gedachten sluimeren en toen mijn latere compaan deze in een tripje voorstelde was er geen één van de twee die twijfelde. Doen natuurlijk. Het verval was ondertussen al een stuk verder en heel wat bezoekers waren er nog meer gepasseerd wat de alertheid van buren er niet minder op maakte. We probeerden ons onzichtbaarheidsjasje aan te doen en indien niet te veel wind dit deed opwaaien moest ons dit wel lukken. Windstil en het resultaat hieronder.
