Bij sommige locaties weet je waarom bepaalde spreekwoorden zijn uitgevonden en dat ze niet zomaar los uit de mouw zijn gekomen. Tweemaal stonden we hier voor de deur zonder er binnen te geraken.
Driemaal is scheepsrecht, derde keer goeie keer, nog iemand een versie?
De derde keer dus was het bingo. Voor een stuk geholpen door de vastberadenheid en gedrevenheid van partner in crime, de gebruikelijke Kurt van Lost & Abandoned Places en de copain Sieg die ons hier nog eens vergezelde.
We stonden er extra vroeg, echt wel voor dag en de heel vochtige dauw. Het hekken wat ons de weg versperde bleek niet hoog genoeg of was anders wel een goeie opwarming voor het klimmetje dat we moesten doen om binnen te geraken. Eenmaal binnen was het rap wat shots nemen en de gang verkennen maar toen we eenmaal wat verder waren begon het kwijl langs de mondhoekjes naar beneden te lopen. Een lege doos, ik geef toe maar hoe fijn om dat natuurlijk verval te zien. Roest op wat kon roesten, afbladderend papier en verf. Vocht, mos, plantengroei binnen. Gezond zal wel iets anders zijn maar ik moet er niet wonen, maar anders wel alles wat we graag zien op een locatie.
Toen we naar buiten glipten waren de bewakers van dienst weer volop paraat. Gelukkig heb ik liever de nieuwsgierigheid van wat paarden dan wat territorium opeisende waakhonden.
Vermijd de paarden en honden en treed op een veilige manier binnen in dit vervallen groenpaleis.
