Voor mij een revisit deze kerk maar helemaal niet met tegenzin. Mijn copain (en ik) waren hier al meermaals gepasseerd maar telkens was die dicht. Ik bleef daar rustig onder, die stond toch al op mijn palmares. Maar Kurt, die wou die -begrijpelijkerwijs- zo graag doen dus toen we hoorden dat er een nieuwe mogelijke ingang was, aarzelden we niet.
Ik ben geen grote held en heb dat al wel gezegd maar hoe de grenzen van hoogtevrees hier door Kurt verlegd moesten worden heeft gewoon geen naam. Beneden aangekomen zag ik dat er, zoals zo vaak, wel het één en ander veranderd was. De heiligenbeelden hadden zich ook aan de afdaling gewaagd en hadden hun voeten geveegd aan het samenscholingsverbod. Gelukkig portretteerden ze gewillig.
Voor de opmerkzame kijker: je kan ook de wijziging in processing van mijn foto’s zien.
