Een mengeling van geuren overviel je wanneer je hier binnen stapte. De geur van vochtige kelder, de geur van doordrenkte kartonnen plafondtegels, rottend hout en bij momenten een bosgeurtje.
Ruik je het? Een urbexgeurtje dus.
Door zompige gangetjes stappend waar je de ruimtes voor electrotherapie had en waar je in de grotere ontspanningsruimte kwam. De trappen naar de verdiepingen en in een hoek de trap naar de kelder. Bijna waren we die voorbij gelopen tot we plots onze copain enthousiast naar boven zagen stappen. Naar daar moet je want het zit er nog vol met behandelings- en/of wellnesskamertjes. Let wel, het is er pikkedonker was zijn goede raad. Wel, behalve het ene stukje met kelderraam en dubbel bad had hij niet gelogen. Pikdonker was het woord.
