Een eerste locatie van een nieuwe trip. Zo vlotjes leek alles te lopen tot nog maar eens duidelijk werd hoe goed honden horen. Na enkele eerste fotokliks begon de hond van de buur onophoudelijk te blaffen en had het dunne deurtje aan de achterkant van het podium er niet geweest dan lagen er nu waarschijnlijk botten van drie enthousiaste hobbyfotografen. Zelfs de kaalgevreten schedel ging een glimlach getoond hebben, zo blij waren we dat we weer op pad waren.
Stel je er zelf niets verder bij voor: het deurtje was er, weerstond de hond en wij gingen in snel tempo door het ene fotografie waardige lokaaltje.
