In alle vroegte begaven we ons naar deze centrale. Blijkbaar niet vroeg genoeg want werkmannen waren al op het terrein in de weer.
Verstopt en van op een afstandje peilden we waar we het vlotst en vlugst gingen binnen geraken. Een raam waar quasi alle glas was uitgebroken lonkte naar ons en na een kort sprintje en enige lenige bewegingen later bevonden we ons binnen (dat van die lenige bewegingen geloof je toch niet hé). Enfin, later zagen we dat de deur vijf meter verder gewoon open stond. Binnen was er al veel opgeruimd maar er schoot toch nog genoeg over om ons even te amuseren.
