Dit was een raarke, misschien ook omdat we slechts ongeveer wisten waar we moesten zijn. ’t Is te zeggen, we stapten wel maar dachten dat we even op een domein zaten waar nog gewerkt werd. Niet dat we werknemers zagen maar het zag er gewoon zo uit. Er hingen ook camera’s maar daar lukte het ons wel om uit het zichtsveld te blijven en relatief vlug stonden we op het terrein van de voormalige electriciteitscentrale.
Doel: jawel, nog maar eens een controlekamer. Al wat we meer hadden was extra en meegenomen. Hoewel deze fabriek al bijna volledig leeg gehaald was vonden we het toch de moeite voor deze halt te houden. Laatste shotjes zijn van een koeltoren waar ik met knikkende knietjes (hoewel niet eens zo hoog) naartoe klom.
