Een hele resem verhalen ging gepaard met deze locatie. Zoveel dat ik er zeker niet alleen ging heentrekken.
Een zigeunerkamp voor de gevangenis. Wielklemmen op de wagen tot je je ‘vrij’ kocht. Kapotgeslagen vensters en spiegels. Dreigementen en meer.
Toch gingen de meesten deze wel bezoeken en afwisselend was de ene keer de mannenvleugel en dan eens de vrouwenvleugel toegankelijk. Ik ben even kwijt welke vleugel nu toegankelijk was toen wij er waren.
De wagen hadden we heel ver daar vandaan geplaatst en we benaderden deze dan ook van aan de achterzijde, behoedzaam of de zigeuners van de voorkant toevallig niet aan een dagelijkse ronde bezig waren.
We vonden vlug een toegangsweg en hebben ons behoorlijke tijd kunnen vermaken zonder ook maar van één iets of iemand last te hebben. De tweede vleugel zat dicht.
Jammerlijke noot: spijtig dat al zovele tags waren gezet en zoveel vernield was. De eersten zullen een zoveel mooier beeld gehad hebben. En toch, toch, haalde ik uit deze locatie één van de foto’s die ik nog altijd als één van mijn betere urbexshots bestempel.
Tja, en welke rubriek is dit: residentieel? Voor de veroordeelden wel. Leisure? Voor de slachtoffers moet het een geruststelling zijn dat de daders achter slot en grendel zaten.