Het was in het passeren dat we dit vliegtuig in onze ooghoeken opmerkten. We hadden deze immers niet op onze dagplanning staan maar we konden niet verder dan de eerstvolgende afrit te nemen om deze van naderbij te gaan bekijken.
Op het terrein zagen we dat alles er al goed gehavend was. Een treinstel dat na de sporen een gelateria geworden was, werd nu bewoond door een stel daklozen die hun woongedeelte met dekens en doeken aan het zicht hadden onttrokken. Gelukkig hadden ze de deur laten openstaan want een penetrante geur ontsnapte het ijssalon.
Het vliegtuig had na zijn actieve vliegperiode een tweede carrière begonnen als restaurant. Helaas was ook aan dit tweede leven een einde gekomen. Tussen de tijd van ons bezoek en dit schrijven was zelfs alle leven een halt toegeroepen want een brandstichting betekende het einde van dit vliegtuig.
Toen we het terrein verlieten kwam een buurtbewoner trots met wat folders en een menukaart van het toenmalige restaurant. Wij blij dit te zien, hij om het ‘Vlaams’ nog eens te kunnen oefenen want hij bleek een uitgeweken Vlaming te zijn.
