Een doodgewone straat waar je geen theater vermoedt. Een rij aaneensluitende woningen met één uitschieter wat verval betreft. Die uitschieter viel ook op want die was volledig met Heras hekkens afgezet. Eenmaal binnen moest je door de walm van een rottend kadaver heen. Lukte dat, dan zag je een mooi overgroeide ruimte. Groen, een boompje, dakbalken en vooral veel klimop. Een beetje een omgekeerde wereld ook want de zitplaatsen stonden op het podium. Dat zal uiteraard ooit anders geweest zijn.
Dergelijke gebouwen, dergelijk verval: daar doe je het toch voor.
