Volgende bestemming was een prachtig kerkje. Althans in ons hoofd. Toen we na wat zoeken en stappen het kerkje gevonden hadden zagen we waardoor we het niet direct gezien hadden. Het dak en toren waren verdwenen (gesteld dat er ooit een toren op stond).
Het kerkje binnengaan was niet mogelijk. We hoorden een prachtige vrouwenstem afkomstig van rond het altaar. Ik zweer het je, Doornroosje sprak ons toe. Daar we geen van ons drieën ridder- noch prinsenallures hebben, beperkten we ons tot een foto van aan het portaal vooraleer we richting volgende locatie reden.
