Smalle straatjes zoals we wel vaker zien in Italiaanse dorpjes. Stilte, tot je er als vreemdeling passeert. Plots moet iedereen dan buiten zijn of heeft toch iedereen je gezien. Het was dus even met een schijnbeweging dat we hier vlug binnenglipten. Binnenkomen deden we ongemerkt, het terug buitengaan was iets anders dus stonden we in snel tempo weer bij de wagen.
Dit was een klooster dat al geruime tijd moet leeggestaan hebben, getuige het verval. Even zal er wel beweging geweest zijn, hetzij door krakers of plaatselijke jeugd maar al bij al viel het mee en nam de decay gewoon de overhand. Even leek het of de kapel onbereikbaar geworden was. Een ver shot leek de enige mogelijkheid tot we na lang zoeken en met veel voorzichtigheid een closer shot konden maken.
