Het leek wel of de ganse rij woningen elk afzonderlijk een urbexlocatie waren. Welke deur moesten we vlug inlopen? Het constante geraas van passerende auto’s maakte de factor ‘ongezien’ er niet makkelijker op. Na een eerste maal gewoon in een schuur te zijn beland zaten we plots wel op bestemming. Drop mij er nu en ik moet weer even goed kijken.
