Toen we hier toekwamen probeerden we zo onzichtbaar mogelijk te zijn. Je zal het zo vaak zien, net op dat moment komt de bewaking van dienst onder vorm van een hoogbejaarde buurtbewoonster naar buiten. Een vriendelijke knik en goedendag van onze zijde en wat voorbij het domein wandelen deed de verdenking van ‘ah, daar zijn ze weer’ wellicht verdwijnen. Toen we het vrouwtje niet meer zagen keerden we vlug op onze stappen terug en schoten het park in. Stil, stil, want de barones die aan de andere zijde van het park woont heeft maar één nummer op haar telefoon. Dat van de politie.
Aan het gebouw zelf leek alles dicht, deuren rolluiken, gaten en wat je maar kan denken. Tot we een opening zagen boven één van de rolluiken. Bingo.
Doordat alles afgesloten was waren foto’s van beneden uitgesloten, de boven maakte voor ons alles goed. Locatie was al ruime tijd gekend maar toch was dit voor ons nog altijd een toppertje.
