Dit was een locatie van lange adem. Lang geleden, in 2016 meer bepaald stonden we hier al eens voor. Vergeefs. Hoe we toen ook gezocht hadden, we vonden geen ingang. Dit kan ook aan wat onervarenheid en nog minder durf gelegen hebben.
Nu waren we er echter klaar voor, beter geïnformeerd en één van ons veel meer gemotiveerd. Villa Pace of ook wel Monastery LMR genoemd mocht en zou geen item op de wishlist blijven. Eigenlijk zou dit de eerste locatie van een nieuwe dag worden maar er werd gekozen om al een verkenningsronde te doen als extra laatste locatie van de dag. Zoals wel vaker kozen we een moeilijker klimingang en liepen we als kippen zonder kop rond om zo vlug mogelijk de kapel te vinden die we wilden. We hadden beter moeten weten. Deze methode blijkt meestal niet de meest productieve. Toen we de kapel vonden vielen de laatste snel zakkende zonnestraaltjes door een raampje en konden we bijna aan een sessie laatavond/nachtfotografie beginnen. We gaven toe aan het geknor van onze magen en beslisten dan toch maar de initiële planning te gaan volgen.
De volgende dag, vers gewassen en goed ontbeten, maakten we gebruik van de veel gemakkelijker ingang die we daags voordien nog gevonden hadden. Elke ruimte konden we de nodige tijd geven en in de kapel konden we zelfs met dubbelzicht te werk gaan. Het ene oog hield de kadrage in het oog, het ander het rondkruipend schorpioentje.
