Humo, mij al altijd bekend zelfs toen het Humoradio heette. In mijn herinnering zelfs de tijd dat er nog een poster op de middenpagina zat en er veel meer muziekgerelateerd was. Als puber had ik het lumineuze idee om een verzameling te beginnen, Humo’s meer bepaald. Een jaargang of drie verder werd het te onoverzichtelijk en was er teveel plaatsgebrek en vloog alles bij het oud papier. Nu vind ik het weer spijtig omdat heel wat zaken weer in mijn interessesfeer liggen. Een expo zoals deze van Ever Meulen maakt veel goed. Bewondering voor het mooie tekenwerk en af en toe een vlaag van herkenning omdat deze of deze tekening je bekend voorkomt.
Een schuchtere poging iets van deze expo weer te geven vind je hieronder maar er gaat niets boven het origineel. Blij dat ik het gezien heb.
