Binnenkomen in dit zwembad zou nu zeer gemakkelijk zijn, vernielingen zorgden er namelijk voor dat er zowat geen enkel raam nog heel is. Wanneer wij onze ‘explore’ deden was dit helemaal het geval nog niet. Ja, wat ramen in de grote inkomhal kapot gegooid maar die waren dan al weer goed afgesloten. Na wat zoeken vonden we een opening waar we ons ranke lichaam konden doorwurmen.
Dit is nu echt een voorbeeld van de nood aan een groothoek, fisheye of kennis van panoramastitching. Fisheye heb ik niet, pano’s lukken niet meer want om de één of andere reden weigert mijn daarvoor benodigde software dienst dus werd het mijn groothoek op croptoestel. Dan word je genoodzaakt om je in het verste hoekje te plooien om er toch zoveel mogelijk op te krijgen, en dan nog…..
Het zwembad zelf vonden we te veel getrashed, in de ’theater’-zaal stond hoegenaamd niets meer maar de inkom en trappenhal -de reden van onze komst- stelden niet teleur.
