Over deze gaan de wildste cowboyverhalen rond vandaar dat deze andere naam je niets zal zeggen.
Toen we er waren was er helemaal nog geen heisa over deze locatie want zoals steeds proberen we stil en ongezien te zijn. Vaak lukt dat, tenzij er ganzen of honden zitten. Die beesten hebben altijd alles gezien, geroken en gehoord. In dit geval was het de hond van de buren waardoor de achteringang uitgesloten was. Dan maar de frontale benadering maar ook frontaal begeef je je stilletjesaan richting achtergrens.
Vele auto’s in de tuin die smeekten om detailshots van te nemen. Frontale en zijshots wilden we ook nemen. Helaas, de hond van de buren bleek langs de zijde van de haag heen en weer te crossen en we vermoeden ook de aanwezigheid van een lange trampoline, zoveel zagen we zijn kop boven de haag uitkomen. Plots hoorden we het geblaf precies luider en zag ik mijn copain voorbijcrossen, twee woorden herhalend: den hond, den hond…Ik deed -ondanks ik de hond niet op het domein zag- een verwoede poging mijn copain in te halen. Ik slaagde niet.
Detailshots zijn we niet meer gaan nemen want de tijd was rijp om vlug de binnenkant te bezichtigen.
