Na gepushed te worden door wat vrienden om eens met wat werk naar buiten te komen, liet ik mij overhalen voor mijn eerste deelname aan het jaarlijkse weerkerend provinciaal gebeuren ‘Buren bij Kunstenaars’
Welk onderwerp, hoe tonen, allemaal vragen waar ik mij voordien nooit had bezig gehouden en zich nu opdrongen. Mijn urbexmicrobe had zich toen al wel onderhuids vastgenesteld maar in een zaal waar al wat mensen stonden met dit onderwerp ging ik alleen maar verbleken en overgeslagen worden.
Dat verbleken was met concertfotografie in zwart-wit niet aan de orde omdat ik daar de enige was. Overgeslagen was wel nog van toepassing omdat ik in een moeilijker vindbaar achterafhoekje mocht tentoonstellen. Dit nam echter niet veel weg van mijn gevoel van trotsheid eens met wat werk naar buiten te kunnen komen. Een vroege fan, ondertussen goede vriendin, die ook nu mijn urbexgebeuren volgt, pronkt nog steeds met enkele werkjes aan de muur. Bedankt voor dit vroege vertrouwen!
De rest van de foto’s staan netjes op zolder te verbleken, wachtend tot mijn goedkeurende blik er nog eens over heen gaat.
