Weinig, heel weinig gezien dit pareltje. Hier deden we eerst een rondrit met de wagen om een fout in de omheining te zien want die leek toch wel behoorlijk groot. Nada, noppes, maar het leek zo’n parel dat we de verkenning ook te voet moesten doen.
Het valt niet mee om gewapend met statieven en fotorugzakken onopgemerkt te slenteren terwijl je ook aan hekkentjes en omheiningen voelt.
We hadden het zowaar opgegeven en zaten te wachten op Sieg, onze laatste ontbrekende verkenner. Plots kreeg ik telefoon, wat bizar is in den vreemde, maar wel afkomstig van de Sieg. Die was toch nergens tegen de lamp gelopen of had toch zichzelf niet vastgezet in een keldergat? Neen hoor, Sieg vroeg koelweg waar wij waren en stond ons lachend van achter een raam toe te wuiven. Het duurde niet lang of we stonden naast hem en konden onze rondgang door het enorme gebouw beginnen. Helaas hebben we niet alles kunnen checken want er stond nog heel wat op de planning van de dag.
Laat ik wel zeggen dat we het belangrijkste zo goed als gezien hebben. Meer kan altijd, minder ook als je niet binnenraakt.
