In the middle of nowhere moesten we de wagen parkeren. Stappen door het groen, groen wat bijna een bos genoemd kon worden.
Op een moment dat je het niet meer verwachtte doemde deze kapel op. Hoe, in hemelsnaam, kon deze kapel/kerkje ooit volgelingen hebben gelokt?
Feit is dat de muren zich wilden afscheuren van het vroegere geloof en bij nader inzien ook van de steen naast zich. De kerk stond ei zo na op instorten maar voor deze ene keer wilde die nog wel bescherming bieden tegen het losbarstende onweer.
