Na het succesverhaal van een father-daughter trip vorig jaar naar Parijs besloten we Dan Brown te volgen naar Firenze of Florence, zo je verkiest. (Da Vinci Code, Inferno, capice?)
Aangekomen in de gietende regen besloten we eerst een uur knarsetandend te mopperen op de kamer in het hotel waar ze onze reservatie niet meer vonden. In plaats van een rustige kamer kregen we een goede kamer maar op het eerste drukke, straatlawaaierige verdiep. Na dat uurtje werden we vriendelijk geholpen aan de receptie en kregen we elk een paraplu toegestopt waarop we een eerste verkenningswandeling deden, onderweg allerlei spreuken mompelend.
Vanaf dag twee zagen we dat de spreuken geholpen hadden en hadden we enkel nog zonneschijn met af en toe een wolkje.
Een strak programma afstappend met af en toe een versterking van de innerlijke mens (Ellen is nu echt een Margharita experte) zorgde dat we zo goed als alles hebben gezien hebben wat we wilden zien. Ok, op de Dom en bijhorende koepel na dan (hier hadden we niet voor gereserveerd en dit was echt wel nodig geweest).
Weer een fijne city trip en we kunnen al beginnen uitkijken naar een volgende bestemming.
