Een vlugge beslissing om enkele dagen naar Normandië te trekken bracht een borreling op van ‘goesten’. En dit willen we zien..en dit….oh en dat ook. Al heel vlug beseften we dat de paar dagen dat we er waren veel te krap gingen zijn om al onze willetjes te zien.
De planning die we maakten hield daarom rekening dat we niet een ganse dag moesten rijden en wanneer de tussenafstand toch iets verder was, dat we dan ook een beenstrekkende onderbreking hadden in de vorm van bezoekje aan één van onze wensen. Een eerste halte was Etretat maar omdat we pas later mochten inchecken reden we eerst door naar het toeristische havenstadje Honfleur.
Wisten wij veel dat wij hiermee een groter aandeel in het onderhoud van de pont de Normandy gingen betalen (we moesten nu een heen en terugrit meer over deze tolbrug).
De grote nadruk is in feite op 75 jaar landing in Normandië komen te liggen met enkele plaatsen daarrond.
Enkele van die plaatsen waren Arromanches-les-bains (waar de kunstmatige haven Mulberry B werd aangelegd op 6 juni 1944), de 30 meter hoge klif van Pointe du Hoc tussen Omaha en Utah Beach en Sainte-Mère-Eglise, bekend van de Amerikaanse parachutist John Steele (trouwens één van de mannen op het glasraam uit die kerk) die aan de kerktoren was blijven hangen. (De film The Longest Day geeft een goede filmische samenvatting van deze plekken)
Het Duitse kerkhof in La Cambe, Omaha beach zelf en het Normandy American Cemetery and Memorial stonden ook op onze lijst.
Al bij al een mooie streek om door te rijden, aangenaam om naartoe te gaan en zeer uitnodigend om er ook voor een langere periode een planning te maken.
