Ik geef toe: mijn geheugen gaat wel achteruit, soms wel wat forser dan op andere keren en soms ook afhankelijk van het tijdstip van de dag.
Bij dit lyceum herinner ik me evenwel niet er voordien een foto van gezien te hebben. Het kan ook veelzeggend zijn wat de boeiendheidsfactor van de locatie is…
En toch vond ik dit een leuke. Heel vroeg waren we ter plekke, waar we ook met een compaan hadden afgesproken. Het binnengaan was een makkie en onze tocht kon beginnen.
Veel rommel, leegte en wat minder gelukte graffiti die de muren sierde, meer was er niet. Opgeven staat wel in ons woordenboek maar dan niet in de voorste hoofdstukken (neen, ook niet in het midden) dus zochten we lustig verder.
Kelder in…en weer uit, zolder op en zo verder. Tot we plots in de verte wat geluid hoorden. Silent mode switch on en in groep trokken we verder. Een volgende deur stond voor deze dapperen wat van hindernisje te spelen en mislukte falikant.
Toch wel beetje samengaand met ons klein falen. Na de deur kwamen we in een bijzonder actief gedeelte van een school waar we niet eens nog een school vermoed hadden. Ik denk dat we zo vlug reageerden dat niemand ons gezien heeft of toch niet beseft heeft wat ze precies zagen.
We waren in no-time terug buiten en hebben nooit van een achtervolging geweten. Misschien zorgt deze anekdote er wel voor dat ik het wel een leuke vond.
