Wat spannend was dit. De gekende openingen waren dichtgemaakt en er zat maar één mogelijkheid meer op en dat was de muur over aan de straatkant waar het verkeer constant voorbij raasde. Eén klein stuk had een inham dus daar waagden we onze kans. Binnen was het één en al rust en konden we rustig onze foto’s nemen. Helaas was het bij één gebouw moeilijker, net die met die oranje bedjes. Het geluk was aan onze zijde die dag want we vonden zowaar een ladder die lang genoeg was om ons ingang te verschaffen en in het buiten gaan waren we net met ons drieën over het hekken toen de carabinieri passeerde. Dat geluk: dat mag ook even zeker?