Waauw wat vonden we dit een geweldige plek. Geweldig en creepy ook wel.
Het hospitaal ligt wat afgezonderd en alle geluid werd gedempt door de zeer dichte mist die er op het moment van bezoek rond hing. Maar binnen een heerlijke sfeer van verval. Je rook zo de schimmels en voelde het vocht in de lucht. Met mos begroeide matrassen en muren, water dat ingesijpeld was en soms wel een stuk van een gang blank zette. Op zeker moment zelfs een lange gang met enkel reflectie en wat van die kweekmatrassen en verder niets. Op een foto van één van de companen stond in die gang plots een driewieler. Allemaal hebben we altijd volgehouden dat we geen fietsje in die gang gezet hebben omdat we dat eigenlijk not done vinden. Zo hellend waren de meeste gangen in dat hospitaal nochtans niet. Zoals ik zei: creepy.
