Ontegensprekelijk staat deze in mijn top 5 al kan het ook dat mijn top 5 een pak meer dan 5 locaties telt 😉 .
Op deze waren we zooo verlekkerd. Het kwijl liep al langs de mondhoeken op de voorbereidingsavonden. Het ganse parcours naar de ingang hadden we al enkele keren beklommen en afgekropen. Over hekkens, langs schapen en over buizen, deels ondergronds, om toch maar op de plek van binnengeraken te komen.
Vroeg zijn was de boodschap! Zeker een pak vroeger dan het ontwaakuur van de beheerder die een veel groter ochtendmens was dan ik ooit zal worden.
Het kan natuurlijk ook geen kwaad om op het nachtelijk tijdstip van 4 uur toch maar eerst een andere ingang te zoeken. You never know.
Het mentaal volledig voorbereid zijn om de moeilijker ingang te nemen en dus een paar blauwe knieën er aan over te houden, sloeg om in een klein vreugdedansje wanneer we zagen dat een deur openstond langswaar we konden binnenglippen. Neen, het was geen val opgezet door snode carabinieri.
Het was nog donker toen we ons naar een bovenverdieping begaven en we ons op drie stoeltjes zetten om nog vlug een hazenslaapje te doen.
Opkomend ochtendlicht en vrolijk vogelgekwetter waren het signaal om onze verkenningsronde te beginnen. De trieste reputatie die het voormalig gesticht voor geesteszieken had werd wat verdrukt door het mooie verval zonder vandalisme dat het gebouw te bieden had.
Bijna op het eind werd onze tocht bruusk onderbroken door de beheerder die zijn ronde deed. Wij zagen hem, hij ons waarschijnlijk ook. Een ochtendsprint bracht ons vlugger bij ons ontbijt dat in de B&B op ons stond te wachten. Toen al vonden we het grappig dat we ongewild een makker op een stomme manier even hadden achtergelaten. Op het moment zelf was het minder.
Zet je even neer, het is een zeer uitgebreid album. Benieuwd wat je er van vindt.
