In de jaren dat ik bezig ben met urbex blijft deze nog altijd in de top vijf staan. Vraag me nu niet wat de andere vier zijn maar deze staat er steevast bij.
Was het de trip erheen, de grote hall, de moeite om erbij te geraken, ik weet het niet maar feit is dat ik ook voor de companen mag spreken als we deze zo hoog in onze lijst zetten.
Enig klimwerk om een buis te vinden, dan een zoektocht om wat trapjes te vinden en dan uiteindelijk langs de grote overwoekerde trap naar beneden te gaan was al een gans avontuur op zich. Onze mond moest dan nog openvallen.
De vochtige koele ruimte contrasteerde met de hitte buiten. De stilte werd enkel onderbroken door het geruis van het water dat er nog steeds onderdoor liep en vroeger gebruikt werd om de energie te leveren.
Ik zou die graag nog eens herbezoeken maar vrees anderzijds wel dat er wat van de magie zou verloren gaan.
