Van vrienden die mee waren op trekking had ik de tip gekregen van een verlaten chocoladefabriek. En nog beter, ze hadden ook een contactpersoon die het mogelijk kon maken dat we er legaal, dus meer à l’aise, ons ding konden doen.
Een mailtje over en weer en een datum prikken bracht ons bij een bezoek.
Het bedrijf had al een ganse geschiedenis achter zich. Was opgericht als chocolade en peperkoekfabriek. Werd aan het begin van WO I door Duitsers leeggeroofd. Na de oorlog deed het bedrijf gedeeltelijk onder een andere naam verder maar de crisis in Amerika begin jaren ’30 spreidde langzaam naar hier zijn tentakels uit. Het bedrijf kwam in moeilijke papieren en werd uiteindelijk in 1934 verkocht.
Uiteindelijk werd het militair domein en werden Belgische militairen gekazerneerd waar een wissel met Duitse soldaten gebeurde in WO II. Om de militaire geschiedenis nog wat te vergroten was het hierna aan de beurt aan Amerikaanse militairen.
Na zijn militaire geschiedenis namen aanvankelijk een fabrikant van weefgetouwen gevolgd door een tinsmelterij in de gebouwen hun intrek. Het was in die laatste periode dat de prachtige art-deco ingang zijn gekleurde ramen kreeg (voordien gewoon doorschijnend glas).
Nu konden we dus komen kijken in een nieuwe fase van de gebouwen. Er werd gestart met de bouw van luxe lofts en voor de start hiervan konden we ons nog eens loos laten gaan.
