Zovele keren gepasseerd, zovele keren zonder besef dat dit buiten gebruik was.
Nu, ik had voorheen nog geen kennis gemaakt met urbex als fotografiemogelijkheid en was dus nog niet door dat virus gebeten.
Op zeker moment kreeg ik de mogelijkheid hier binnen te gaan maar door het late uur werd het al vlug donker en was ik bijna aangewezen om er nog eens terug te gaan. Een eerste keer was er een lokaal in gebruik waar les werd gegeven maar was het ook nog net licht genoeg om te zien hoe de grootste zwam die ik ooit zag een achterliggend huis letterlijk opvrat. De living was door de verrotting al naar de kelder doorgezakt. De tweede keer werd het pand min of meer gekraakt door een kunstenaarscollectief. Omdat ik er toen vroeg was en jonge kraker/kunstenaars er een ander dagritme op nahouden kon ik ongestoord en bijna ongemerkt een fototoer maken. Ondertussen werd alles afgebroken en staat hier een volledig nieuwe woonwijk.
