Niet voor, maar samen met de dag en de dauw arriveerden we hier.
We wilden het grote wiel zien. We hadden beter moeten specifiëren. We hebben het gezien maar niet van de goede kant, we moesten noodgedwongen achter een venster blijven want een ingang vonden we niet. Een mogelijke ingang was voor ons gestuntel te hoog en veiligheid primeert nog altijd.
Niet dat de rest van het gebouw ons niet interesseerde maar daar krioelde het van het volk die aan de renovatie/gedeeltelijke afbraak bezig was. Als we er dan toch waren konden we evengoed onze kans proberen te wagen en zochten de werfleider op die ons hopelijk toestemming ging geven om onszelf een korte rondleiding te geven.
Kort van memorie als we zijn, waren we bij de eerste trap al verkocht en waren we die werfleider al vergeten. Het kwam nu op snelheid aan. Rap rap wat foto’s genomen en met spijt voor het wiel maar tevredenheid voor de trap reden we verder de volgende locatie tegemoet. De dag was nog altijd jong.
