De tweede dag van onze eerste Italiëtrip begon volledig in het teken van flexibiliteit en exploren. We hadden een zo’n strak schema opgesteld waarbij we eigenlijk geen enkele minuut extra konden veroorloven maar in het voorbijrijden van dit kerkje zagen we dat dit wel verlaten moest zijn. Met wat geluk deden we een ontdekking. Gelukkig staat de rem dichtbij het gaspedaal en vonden we ook direct een parkeerplaatsje.
De honden van het gebuurte roken dat er vreemdelingen waren en lieten luid merken dat we op hun territorium waren. La mamma kwam kijken, en nog één, en nog één. Met de blik en tred van een groepje vogelliefhebbers stapten we verder en vonden we enkel een klein gaatje om ons door te wurmen.
Uit het zicht dan nog. Het gaatje kwam direct uit op een trap en we begaven ons naar boven om daar te zien dat we
a/niet direct verder konden en
b/dit een heel bekende locatie leek
Bij checken bleek dat onze planning weer eerder amateuristisch in elkaar zat dan ervaren. Dit kerkje stond ook op de planning van de dag, maar bespaarde ons -door ons ‘ontdekken’- behoorlijk wat kilometers.
Daarmee stonden we nog niet beneden natuurlijk en enkel vanop het koor foto’s nemen leek niet op hetgeen we in gedachten hadden. We vonden een vermolmd laddertje met enkele ontbrekende treden en terwijl we ons afvroegen of we dit risico wel gingen nemen zagen we plots onze Sieg al op de preekstoel staan. Tja, als de ladder onze Sieg houdt dan betalen we wat bij en mag de ladder ons ook dragen.
Chiesa G del B, met de groeten van La mamma.
