De eerste locatie die we deden tijdens ons Roemenië tripje (Ringo, Sieg en ik). Na het landen was er nog tijd om een tweetal locaties te doen voor we naar het hotel moesten. De gehuurde wagen werd goed bevonden en na eventjes rijden kwamen we aan een kerkje op het platteland. Veel was er niet te zien want de kerk was een ruïne maar het leuke was dat de klokketoren gewoon recht naar beneden was gevallen en daar rustig de rest van zijn tijd tegen de kerkmuur stond te leunen. Hoe afgelegen dit ook lag, elke bewoner van dit plattelandsgehucht had ons gezien en zat ons aan te staren.
Timide als we zijn wilden we niet teveel aandacht trekken en probeerden met een omtrekkende beweging door het veld het kerkje binnen te komen. Dat was buiten de blaffende monsters gerekend. We trokken een sprintje richting auto en we bevroegen elkaar wie de honden gezien had. Niemand, enkel dat het zeer dreigend geklonken had. We waren natuurlijk niet zover gekomen om niet alsnog te proberen met een oogst(je) van foto’s verder te trekken. Het kwam er alleen op aan om nu te zien hoeveel honden er waren en van waar ze kwamen. Bij de meeste hadden we vlug door dat die veilig achter hekkens zaten maar bij ene zagen we helemaal geen hekken en zagen we die wel dichterbij komen rennen. Het bleek een kwestie van testen en af te meten hoe lang de ketting was…..nadat dit gebeurd was konden we beginnen. Na de fotografiesessie kwamen we nog een persoon tegen, het baasje van de hond aan de ketting. Bleek dat dit de boer was en dat wij onbeschoft door zijn aardappelveld aan het lopen waren. Ons had het gewoon een braakliggend stuk grond met afval geleken. Met de nodige excuses en neerbuigendheid repten we ons naar de volgende locatie.
