Twee keer had ik nodig om deze te kunnen bezoeken. Hoewel de ganse urbexwereld deze waarschijnlijk al lang op zijn palmares had staan. Bij mijn eerste bezoek had ik een kleine opening in de poort ontdekt. Wat gewriemel en gewurm bracht me met de voeten weer op de grond. Mijn werkelijke postuur strookt helemaal niet met wat ik in gedachten telkens zie. Die eerste keer was dat ook een geluk want terwijl ik een andere optie aan het zoeken was zag ik net een combi op het binnenplein staan en reed ook nog een tweede combi het terrein op. Een praktijkoefening van onze vriend de politie of zaten er rankere figuren die de poort wel doorgewurmd waren. Die keer heb ik geen verdere tijd verspild, zo’n ramptoerist wil ik nu ook niet zijn.
Bij de tweede poging was ik beter geïnformeerd en had ik wel direct een opening. Jammer, later op de dag in een winterse maand en dan weet je ook wel dat het vlug duister is.
Ik denk er toch nog een fijn reeksje te hebben uitgepuurd.
