Zalige exploredagje wat startte met dit kasteeltje.
Allé, het begin was weer minder, in mijn herinneringen neigde het vertrekuur nog meer naar de vorige dag dan dat het midden in de nacht was. Rijden zonder in slaap te vallen ging me niet lukken en Ringo, die ook graag rijdt, ging dan wel rijden. Die dag was hij echter wel met de camionette wat maakte dat Kurt en ik behoorlijk op elkaar geplakt zaten op de duozit voorbank naast Ringo. Jongens, zo kon ik geen slaap inhalen. Een camionette wil ook wel zeggen dat er behoorlijk wat ruimte achterin was. De verwarming reikte niet zo ver en gezien het late tijdstip op het jaar ruttelde ik mezelf van de kou in slaap. Een beetje gedekt met een extra jas maar zo kwamen we -naar mijn gevoel- in no time ter plekke. Het eerste wat ik zag waren de priemende ogen van het overbuurvrouwtje. Op dat moment was Assassins Creed nog niet zo druk bezocht en vermoedde ze misschien niet wat we kwamen doen. Met andere woorden: we geraakten vlot binnen en konden zonder gestoord te worden ons ding doen. De buitenzijde liet ik helaas, maar voor de veiligheid, wel achterwege.
