Een tweede keer dat ik hier stond. De eerste keer mislukt want in het kalme dorp was je als vreemdeling direct gezien. De ons volgende koppen van de dorpswacht staken zo boven de haag uit.
Deze tweede keer moesten we dus vanuit een andere hoek benaderen maar bleek dat er in de tussenperiode van twee jaar ook een andere ingang moest gebruikt worden. Om niet te lang in het zicht te blijven, gebruikten we vlug onze hulplijn die ons meer nauwkeurige instructies kon geven. De korte tijd bleek voldoende om ons lichaam volledig onder de bobbels van de dorstige muggen te krijgen. Wat jeuken die Italiaanse beten meer dan de onze.
Met grote voldoening registreerde we de salon in de grote ruimte. Een bakje met knipperend rood lichtje weerhield ons om het verdiep op te zoeken. Je weet immers maar nooit.
