Wat een zalige locatie was dit.
In een godverlaten oord stond de zon te branden. Vergeefs zochten we een schaduwplekje om de auto te parkeren en daarna moesten we nog een gans eind naar de locatie toe stappen. Het laatste stukje kwamen de bomen en daarmee een beetje welgekomen schaduw. Dikke pech, aan de ingang stonden grote hekkens die ons vermoedelijk de toegang wilden verbieden. Ah ja, ze stonden in het Frans en bij momenten snappen we daar geen snars van. Dat er televisie-opnames konden zijn toonden de borden met de camera’s aan de hekkens. Met volle sterallures stapten we voorbij de afspanning en zochten we een ingang. Ogenschijnlijk was alles potdicht maar hier wilden we de zaken toch wel eens dubbelchecken en uiteindelijk vonden we een ingang.
Het leek wel of de tijd er behoorlijk had stilgestaan en dolenthousiast begonnen we te fotograferen, enkel gestoord door wat voorbij fladderende vleermuisjes.
