Of Chateau de la Police of Chateau Moulbaix, je kiest er maar ene die je zelf het meest aanspreekt. Feit is dat dit kasteel al zo lang de fantasieën van urbexers prikkelde dat iedereen deze Heilige Graal zelf wou gezien hebben. Alleen, de pakkans was er enorm groot. Als je door het dorp passeerde dan was je bijna altijd gezien en werden de bewakers of de politie verwittigd. In elk geval was er alle dagen een toer van bewaking.
Respect voor allen die dit op de echte urbexmanier hebben gefotografeerd en die dit dus ook veel vroeger op de tijdlijn hebben kunnen doen.
Even was er een opflakkering en was er meer bezoek: was er een nieuwe generatie onzichtbare durvers opgestaan of was er meer aan de hand?
Algauw kwam het uit: één van de bewakers nam zijn job niet zo heel ernstig op en zag er een mooie bijverdienste in. Tegen betaling kon je er in maar je moest zeker weer buiten voor de nieuwe bewakingsploeg eraan kwam. Tot de bewaker tegen de lamp liep en ook deze bezoekmomenten een einde kende.
Een nieuwe fase meldde zich aan: het kasteel ging na jaren twist uiteindelijk openbaar verkocht worden met vier geplande bezoekzaterdagen voorafgaand. Er kwam heel veel volk op af maar of er ook een potentiële koper tussen zat weet ik niet. Feit is dat het interieur van het chateau langs alle mogelijke sociale-media-kanten rond je oren werd geslagen. Heel wat urbexers mochten deze locatie ook afvinken.
Nog iets later, het kasteel had ondertussen een nieuwe eigenaar gevonden, was er een mogelijkheid voor (hobby)fotografen om er legaal heen te gaan.
KVG: eeuwige dank om me dit te laten weten en me de contactgegevens te laten geworden. Het werd een gezellige middag, we kregen van de nieuwe eigenaar een hapje en een drankje en alles kon stressloos gebeuren. Ook ik kon deze afvinken.
Meedingend naar het grootste aantal foto’s per locatie: Chateau de la Police
