Een rush is er geweest op dit prachtig kasteel.
De copains waren er al heen geweest op een moment dat ik absoluut niet weg kon en aangezien ik zelden alleen weg wil kwam die even on hold.
Best dat er nog een vriend was die er ook nog heen moest en kort nadien vertrokken we heel vroeg om deze nog te zien. Net na zonsopgang stonden we al binnen en geloof het of niet maar er waren al collega-urbexers aanwezig. Gelukkig was het groot genoeg om elkaar niet voor de voeten te lopen en konden we onze shots nemen die we toen in gedachten hadden. (Achteraf komt sowieso de bedenking dat je dit of dat standpunt bent vergeten maar dat is al een gewoonte geworden 🙂 ).
Zolang we er waren zagen we alleen maar meer mensen toekomen: op een weekdag wel te verstaan. Uiteindelijk hadden we wat we wilden en konden we nog naar een volgende (legale) locatie vertrekken. Helaas was daar niemand bereikbaar maar op de resultaten van onze secessie-oorlog konden we nog geruime tijd teren. Dergelijke locaties doe je niet zoveel.
