Na een tijd gereden te hebben waren we blij dat we onze benen konden strekken. Zelfs geruime tijd kunnen strekken, het huisje lag immers wel een eindje het bos in. Wat misschien ook de reden is dat er nog veel in het huisje stond en er weinig vernield was. Moeilijkheid was wel dat het behoorlijk krap was. Wel wat ruimtes maar behoorlijk klein. Het schuin aflopend dak, het doorzakkend plafond, alles deed vermoeden dat je constant scheef aan het fotograferen was. Dit lijkt wel standaard bij mij maar hier was er ook heel veel scheef.
