Op een rustige morgen arriveerden we vroeg in een even rustige wijk. Een klein klimmetje over de tuinmuur bracht ons dichter waar we moesten zijn.
Plots merkten we alle drie dat we gevolgd werden. Wat een doordringende stank kwam ons achterna. We liepen in een wolk van strontgeur en elk dachten we dat het van de schoenen van de ander kwam. Tot we de check deden. Een humane paté kleefde aan mijn schoenen, van voor naar achter, van links naar rechts. Foto’s nemen kon ik niet, ik stond er zeker eerst vijf minuten te kokhalzen waarna een sober kuiswerk kon beginnen. Een hoopje dierlijke uitwerpselen vind ik niet leuk maar dit sloeg alles. Ik garandeer je, de geur zat een ganse dag in de neus (en nog iets langer in de auto).
