Het was niet de eerste keer dat ik hier aan deze locatie stond. Een drietal jaren vroeger wilden we deze ook al doen maar de geruchten over gekke buren met kwade honden hield ons tegen. Zeker nadat we bij het naderbij komen de honden luid hoorden grommen en blaffen.
Ondertussen ging ik nog enkel met de vaste copain Kurt op stap en hadden we toch al wat meer ‘ervaring’ opgebouwd. We kwamen met een rondtrekkende beweging goed binnen en pas toen we in het gebouw stonden hadden de honden ons opgemerkt. Die bleven netjes aan de andere kant van de omheiningen.
Je hebt decay en je hebt decay. Wel, hier was de decay net wat te ver. We konden niet eens op de verdieping komen wat jammer was en ook beneden was het uitkijken dat je je hoofd niet stootte aan een eerder naar beneden gevallen balk.
Maar eigenlijk wel heel blij dat we nu deze konden afvinken.
