Deze villa lag midden de velden, stoffigheid moesten we trotseren om door de weggetjes wat dichterbij te rijden. Hitte moesten we trotseren toen we het zandweggetje heuvel-op zwoegden.
De begroeiing was zo overwoekerend dat we toch even moesten kijken langs waar we een opening gingen vinden.
Uiteindelijk vonden we die en zagen we duidelijk dat een afgelegen ligging zijn voordelen maar ook zijn nadelen heeft. Je kan relatief ongezien benaderen maar dat geldt ook voor mensen met minder nobele bedoelingen. De binnenkant was volkomen gevandaliseerd en de muren bedekt met schrijfsels die ik de benaming tags nog niet wil toedichten, laat staan graffiti.
Zelfrelativering is iets moois vind ik en kunnen lachen met jezelf ook. ’s Avonds in de B&B zagen we dat we in Moglia nog de theater/projectie zaal waren vergeten.
Beginnelingen hé 🙂 .
Geen nood, daags nadien teruggereden om dat zaaltje erbij te nemen.
