Wablieft? Een autofreak!? Ik??? Helemaal niet. Ideaal om mij van A naar B te brengen, droog en me niet tot uitputting drijvend en min of meer noodzakelijk voor werk en uitvoering van bepaalde hobbies. Maar voor de rest kan je me niet verleiden met een laatste nieuw model van één of ander gereputeerd en alom geliefd merk. Maar een oldtimer? Daar kan ik met open mond staan naar kijken. Het vakmanschap wat destijds werd gebruikt om dergelijke auto’s te maken bestaat in mijn ogen niet meer al is de kans groot dat ik binnen vijftig jaar ook met open mond sta te kijken naar de hedendaagse modellen. Al kan die mond tegen dan ook wel veel te maken hebben met de zeer hoge leeftijd die ik tegen dan zou moeten halen.
De grote lokker van deze locatie was dus de Ford Fairlane zoals de titel laat vermoeden. Enigszins keek ik met spijt voor de verloedering die dit exemplaar moest ondergaan maar toch ook mooi om zien hoe die natuur het stalen exemplaar met behulp van tijd aan het verslaan was. Leuk detail vond ik de ‘reclamesticker’ die het achterraam sierde. Wereldtentoonstelling expo ’58 vertelt die. Die gedachte slingert je toch terug in tijd, neen? Nostalgisch word je van oldtimers. Enfin, ik toch maar misschien heb ik teveel filmpjes gezien.
Verder was er ook nog wel een shotje mee te pikken en dat was mooi meegenomen maar die auto alleen was al meer dan de moeite.