Urbex? Niet echt. Of wel?
Laat ik het legale urbex noemen, het waren sowieso legale bezoekjes.
Het wagenpark is goed aan verval bezig ondanks goede bescherming en zorg. Hier binnengaan zonder toelating van de eigenaar is gewoonweg inbraak.
Na een eerste contact met de eigenaar werd een afspraak gemaakt en als bedanking werd een flesje meegedaan. De man was zeer innemend en vertelde honderduit over zijn leven waar deze prachtige oldtimer-collectie een belangrijk onderdeel van vormde. De companen waren ondertussen aan hun shoot begonnen maar ik werd over en weer gegooid tussen de drang ook aan wat foto’s te beginnen en te blijven luisteren naar de man die zo gepassioneerd over zijn levensvullende hobby bezig was. Een eerste bezoekje was tijdens de wintermaanden en op een sombere dag was het algauw te donker om overal shots te nemen. Dat er ook een tweede verdieping was hoorde ik gaandeweg het gesprek en dus had ik liever nog eens toelating te vragen dan dit te moeten laten schieten (en intussen kon ik dan de eerste shoot in geprinte vorm afleveren, meer vroeg de man niet).
Ik ken er velen die daar zijn gaan fotograferen, de man deed er nooit moeilijk over…tot de overdaad begon te schaden. Op het laatst was er zelfs een inbraak en waren er zeldzame kostbare emailplaten gestolen. Ik hoop dat het uitschot die dit deed ooit hun verdiende loon krijgt.
Als ik je met de fotoreeks wat kan laten meegenieten dan is mijn opzet meer dan geslaagd. Met respect voor de man zijn levenswerk!
